Welkom op de website van biljartvereniging Club '70 te Beverwijk
Ik ging voor goud, maar het werd brons....
Eindelijk is het vrijdag 14 februari om naar het plaatsje 't Veld te rijden waar ik mij geplaatst heb om bandstoten 2e klasse gewest te mogen spelen.
Lekker op tijd weggegaan want bij te laat komen kon de reserve je plaats claimen.
Dik op tijd was ik bij Café De Vriendschap waar de biljartclub BV De Vriendschap de organisatie in handen had.
Mezelf even netjes aangemeld bij de wedstrijdleiding die me ook even gelijk een rondleiding in het Café liet zien.
Prachtige grote zalen voor feestjes en partijen, 3 mooie biljarts in het café gedeelte en lekker tafeltjes
en een halve ronde bar voor de toeschouwers om te kunnen kijken.
Ondertussen zit ik heerlijk van me thee te genieten en de arbiters en medespelers en gasten komen binnenstromen.
Van Club'70 waren er Wil en Arda die heerlijk aan een tafeltje gingen zitten en zo alles prima konden zien.
Ondertussen waren alle 7 andere deelnemers aanwezig en 1 van de deelnemers vroeg of wij het goed vonden dat hij in het café bepaalde partijen ging opnemen op video en het dan op zijn site ging neerzette.
Niemand had daar problemen mee dus dat ging door.
(Een link naar de wedstijd staat hieronder.)
De arbiters en biljarters werden ingedeeld naar hun tafels en het spel kon beginnen.
Ikzelf was deze ronde nog vrij en ging bij Wil en Arda zitten.
De barman kwam nog even langs met drinken en Wil en Arda hadden wel trek in iets lekkers uit de keuken. Helaas, er was niks lekkers want de keuken was dicht.
Wil en Arda een beetje teleurgesteld omdat ze zich toch wel hadden verheugd op een lekker warme snack.
De 2e ronde ging beginnen en ikzelf mocht het gaan opnemen tegen Dirk de Graaf.
Ik speelde lekker maar Dirk bleef ze goed raken en was in 22 beurten uit.
Ik kwam er 5 caramboles tekort.
Ronde 3 mocht ik het opnemen tegen Sjaak Valk en dat ging wat beter want toen was ik in 22 beurten uit ,dus 2 punten.
Tijdens de partij hiervan werd er door Wil iets te snel mooie bal gezegd, alleen die ging net mis! Daar was Sjaak niet zo gecharmeerd van en liet dat ook blijken.
Ikzelf en arbiters plus de toeschouwers konden hierom wel om lachen.
Zo, de vrijdag zat erop, dus weer naar huis.
Zaterdag om half 11 was ik weer vol goeie moed aanwezig en had er zin in.
De piepende tussendeur werd open gedaan en ja hoor ,daar kwam toeschouwer Paul Mans binnenwandelen.
De 1ste tegenstander deze dag was Alfred van Wersch en dat ging best wel lekker, ik was in 18 beurten uit, serie van 10 dus mij hoor je niet klagen.
Weer 2 punten erbij.
Mijn 2e tegenstander Gerrit Kleinveld, een heerlijke biljarter uit Lisse waar ik in de District finale in Sassenheim van won en ik District kampioen werd en het nu weer in het gewest tegen hem mocht opnemen.
Hijzelf had nog geen punten ondanks dat hij 2 partijen boven de 2 stond te spelen.
Deze partij liep aan beide kanten niet lekker en ik won hem dan ook in 34 beurten wat te lang is!
Maar goed weer 2 punten.
Mijn 3e partij van deze dag ging tegen Ron Scheffer een fijne sympathieke gozer die alles qua biljarten op video zet.
Ron had nog niks verloren dus stond met 8 punten samen met Jack boven aan.
Deze partij won ik in 19 beurten en hoogste serie 7.
Paul Mans heeft heerlijk genoten aan de bar en ook nog lekkere warme snacks gegeten want vandaag was de keuken wel even open.
De laatste dag werd ik opgehaald door privé chauffeur John die samen met René mij ophaalde om me te brengen naar Bv De Vriendschap in het plaatsje 't Veld om vol goeie moed en zin er tegen aan te gaan, want het was nog steeds mogelijk om naar het Nationaal te gaan.
De stand stond op;
No 1 Jack Kaarsemaker 10 pnt
No 2 Ron Scheffer 8 pnt
No 3 Theo Van Der Aa 8 pnt
En de rest kon het niet meer halen.
Ik had de 1ste ronde weer rust en no 1 tegen 2 mochten tegen elkaar beginnen .
Rene nam nog een heerlijk soepie want wederom was de keuken weer open. De partij begon.
Een spannende partij maar Jack pakte ook deze partij.
Ronde 2 mocht ik tegen Jack en eigenlijk in alle partijen maak je mooie ballen en mooie missers, dat was in deze partij ook.
Toch op het laatst kwam ik over hem heen en stond op 39 caramboles en kon ik als 1ste speler Jack een kleine ko uitdelen.
De ballen lagen wat uit mekaar tegen de korte band en mijn stootbal aan de overzijde tegen de korte band.
De spanning neemt bij je toe en je denkt hoe zal ik hem nemen en ik dacht als ik hem wat harder neemt moet hij altijd raak zijn .
Ik stoot hard af en de bal vliegt op de 1ste bal af en raakt hem en vliegt om de 2e bal heen en mist hem.
Als ik hem gewoon rustig had gedaan was ik uit geweest en nu maakte Jack het uit.
Het was even een domper maar ik had nog 1 wedstrijd te gaan tegen Ton Knol.
Deze ging in 26 beurten uit voor mij en dat waren weer 2 punten.
De eindstand;
Jack Kaarsemaker no 1 met 14 pnt
No 2 Ron Scheffer 10 pnt
No 3 Theo Van Der Aa 10 pnt
No 4 Gerrit kleinveld 6 pnt
No 5 Ton knol 4 pnt
No 6 Alfred Wersch 4 pnt
No 7 Dirk de Graaf 4 pnt
No 8 Sjaak Valk 4 pnt
Het was een fantastische Gewest ervaring met een terechte winaar Jack Kaarsemaker
Een heerlijke biljartlocatie.
Goed neer gezet door de wedstrijdleider.
En een applaus en buiging voor die toppers van arbiters die zich 3 dagen voor ons hebben ingezet.
Klik hier om de wedstrijd van Theo te bekijken.
Theo is kampioen Duinstreek bandstoten tweede klasse en is gepromoveerd naar de eerste klasse.
GEFELICITEERD!
Robert-Paul van Maas gewestelijk kampioen afdeling Noord,
gewest West-Nederland
Afgelopen weekend, 11 en 12 januari 2025, had Club’70 de organisatie van twee gewestelijke finales. Driebanden-groot 1e klasse en libre-klein 4e klasse.
Het verslag van het driebanden-groot vindt u elders op deze pagina.
In het schitterende onderkomen van Onder Ons in Beverwijk zijn deze finales verspeeld.
Edwin van Schagen kwam als eerst geplaatste speler in deze finale naar Beverwijk. Alle spelers waren op tijd aanwezig. De reserve van Onder Ons, Nel de Vries, mocht dus voor ons helaas niet mee doen.
In deze finale is gespeeld volgens het De Bruijn systeem. Hierbij liggen de te verspelen ronden op voorhand al vast. Ingedeeld naar plaatsing op de uitnodiging. Alleen de volgorde van de ronden ligt nog niet vast. De ronde die gekozen wordt om te spelen wordt bepaald door de hoogst geplaatste speler in de tussenstand. Die speelt tegen de laagste tegenstander uit diezelfde tussenstand welke hij/zij nog niet als tegenstander gehad heeft.
Hierbij kan het dus voorkomen dat twee spelers die beiden gewonnen hebben in de eerste ronde, elkaar al tegenkomen in de tweede ronde. Tijdens deze finale gebeurde dit ook. Martin moest spelen tegen Edwin. Hierover kwamen zij dan ook een vraag stellen aan mij. Klopt dit wel?
Ik heb de uitleg van hierboven dan ook gegeven.
Een mooier systeem wat al jaren bekend is, is het Avé systeem. Hierbij komt bovenstaand probleem niet voor en wordt er meestal een volgorde van wedstrijden bepaald, waarbij de sterkere tegenstanders elkaar pas later in de finale ontmoeten. Echter, dit systeem is nog niet aanwezig in PK Livescore van de KNBB, Een serieus hiaat wat zo snel mogelijk verholpen dient te worden mijns inziens.
Maar nu verder over de finale.
Robert-Paul en Frans Smit zijn beiden ongeslagen gebleven tijdens de eerste vier ronden. Sterker nog, beiden wonnen alle vier de partijen. Een finalepartij tussen beiden was hierdoor nog mogelijk.
Wel had Robert-Paul duidelijk het hoogste moyenne-percentage van alle spelers. Een relevant voordeel mocht het aantal matchpunten gelijk zijn.
Annelies en Piet uit ons district hadden helaas geen beste start, waardoor ze net achter de feiten aanliepen, maar hebben zich later nog wel hersteld door een aantal goede partijen neer te zetten.
In ronde 5 verslikte Robert-Paul zich in tegenstander Siem. Terwijl Frans wel zijn partij wist te winnen. Frans nam hierbij de koppositie in de tussenstand.
Hierbij dus direct invloed hebbende op de volgende de spelen ronde. In dit geval bleef de finale partij gelukkig bewaard voor de laatste ronde.
Stand was Frans 10, Robert-Paul 8, Siem en Edwin beide 6. De laatste twee moesten winnen in ronde 6 om nog kampioen te kunnen worden. Vier mensen dus nog in de race.
Siem en Edwin verloren echter in ronde 6, respectievelijk van Frans en Robert-Paul, met een redelijke marge.
In ronde 7 hadden we dan ook een echte finale tussen Frans en Robert-Paul, 12 om 10 punten.
Het ging redelijk gelijk op, maar uiteindelijk wist Robert-Paul toch aan het langste eind te trekken en stond zodoende aan het eind van de zondag toch weer op de hoogste trede! Proficiat aan Robert-Paul en heel veel succes in de nationale finale op 14, 15 en 16 februari.
Beide finales waren redelijk gelijktijdig afgerond (rond 16 uur) waardoor er vlot daarna de prijsuitreiking plaats kon vinden.
Hierbij uiteraard een woord van dank aan alle vrijwilligers zonder welke deze finale niet mogelijk zou zijn geweest op deze manier, te weten district arbiters, arbiters vanuit Club’70, Onder Ons voor het beschikbaar stellen van de lokaliteit, onze sponsor en de dames achter de bar die iedereen tijdig en vlot van een hapje en drankje hebben voorzien.
Wedstrijdleider René Verkaik
Hoi biljartvrienden
Mij is gevraagd om een verslag (verhaal) van driebanden groot eerste klasse te doen.
Het zou zowel voor de schrijvers en voor de scheidsrechters een lang en zwaar weekeind worden.
De dames en heren van onze club moesten zowel voor driebanden en het libre tellen!
Dus het werd zowel voor arbiters en spelers een opgave. Ik werd persoonlijk opgeroepen als reserve omdat de door ziekte gevelde Ton Kramer niet kon spelen. Dus zonder enige twijfel melde ik mij met keu en krijtje op zaterdag 11 uur en begon voor mij de finale
Altijd even wennen aan het sfeertje op de eerste dag maar ook de eerste afstoot. Is alles wel goed, voelt het goed, heb je alles? Ja hoor, ben er klaar voor, het mag beginnen. Nog even de woorden van René Verkaik en hop, het kan beginnen op tafel 7 voor mij. Eerste partij tegen Jan Neuvel, spannend.
Jan begint de partij met een carambole en al vlot sta ik aan de tafel met op het oog een waarschijnlijk eenvoudige bal. Ja ja…
Ik neem u even mee wat er zoal door mijn hooft speelt. Daar gaan we …eerst krijten, dan kijken, zie lange band naar korte band lange band, raak zou je zeggen. De adviezen van o.a. Remco, Tom en Ger spelen door mijn hoofd.
Dit was beurt 1 van de finale van driebanden. Ik heb er uiteindelijk 254 beurten over gedaan. Met de caramboles komt dat neer op meer dan 300 keer aanleggen, denken over dun, dik, links of rechts effect, hard, rustig, hoog of onder in de bal, goed krijten enz…..enz. Beide een beetje onwennig zo de eerste partij. Niet uit in 60 beurten en de tegenstander net iets meer dus een punt voor Jan.
Tweede partij tegen Ben Koper kan ik kort over zijn. Speelde goed, zat beter in mijn partij en had hem op zeker uit moeten maken, maar dan heb je toch weer de spanning en wist de partij in de gelijkmakende beurt gelijk te maken.
Partij drie speelde ik prima, degelijk, had een goed gevoel en uitgemaakt met een serie van vier. Klaar voor vanavond!!
Dag twee. Toch wel onrustig geslapen, lag even de partijen opnieuw te analyseren, dik dun, afijn u weet het wel. Nog twee partijen te gaan. Ik sta nu op de derde plaats, twee punten achter de koploper. Kreeg nog een app van René dat ik nog kans heb en even goed uit de startblokken moet komen. Dit was niet tegen dovemans oren gezegd.
Even bakkie thee, gauw naar het toilet en kom daar Ruud tegen. Wensen elkaar een goedemorgen en raken zo in gesprek. Ruud staat gelijk met mij, iets minder moyenne maar allebei drie punten. Hij moest nog tegen Ben spelen en moest winnen, wilde hij nog kans hebben op het kampioenschap. Ik zei tegen hem: “Deze opdracht heb ik ook.” Dus als jij nou van Ben wint dan kan het nog spannend worden. Doen we en geven elkaar een hand. Daarna wassen we onze handen in onschuld en spoeden ons naar het biljart
Vierde partij Is tegen Dick Beerse. Goede man. Hij speelt het spelletje pas 20 jaar, hij was op latere leeftijd begonnen. Dick is naar mijn mening de best geklede speler van de finale. Strak in het vest en goed gepoetste schoenen. Precies een klassiek geklede biljartspeler. Dat belette mij niet om mijn beste partij neer te leggen van 0.554. Ik ging uit met de hoogste serie van 5 en kon uitkijken naar de partij tegen Ruud!!
De vijfde en laatste partij. Ruud had tegen Ben helaas gelijk gespeeld dus konden wij alleen nog maar tweede worden. De andere partij ging om het kampioenschap. Oké, dan even inspelen. Ruud had net gespeeld dus hoefde niet. Ik wel. Weer even het gevoel krijgen. Balletje links in de hoek, rechts midden, koppie thee erbij, goed gevoel na de vorige. Zal die Ruud even alle hoeken van het biljart laten zien. Links rechts door de bal. Dan volgens arbiter Toon de mooiste bal van het kampioenschap gemaakt. Groot applaus van het publiek. Nog een paar balletjes over de kop, driemaal in de rondte, achter de rug om en voordat ik wist wat er gebeurde, had ik verloren. Niet ik maar die Ruud heeft me alle hoeken van het biljart laten zien. Neemt niet weg dat het een leuke partij was en een goed kampioenschap. Ik had mijn overwinningsspeech al klaar, maar helaas werd het de vierde plaats
Bij deze dank ik iedereen. Alle tellers, bondsscheidsrechters, wedstrijdleiders, vrijwilligers achter de bar en in de keuken (Gerry&Nel), Onder Ons voor het materiaal, mijn trouwe supporters en mijn vrouw want welke speler(ster) kan er zonder het thuisfront. Maar ja, deze speech voor de vierde plaats kan toch ook wel.
Welnu even tot slot. Wij als club 70, hebben de eer gehad om twee finales te organiseren en ik vind dat wij daar met vlag en wimpel in zijn geslaagd.
Groot compliment aan u allen!!
Ook speciaal dank aan René. Alles ging op een rolletje. TOP!!
Met vriendelijke groet,
John van Eeken
EINDSTAND DRIEBANDEN
Ben Koper 8 punten 120,54 % 0,437
Ruud Slotboom 6 100,240 % 0,417
Jan Neuvel 6 82,596% 0,299
John van Eeken 5 96,710% 0,294
Joop Oudejans Sr 5 74,324% 0,220
Dick Beerse 5 81,538% 0,21
Tijdens de jaarvergadering van 2 mei j.l. hebben we afscheid genomen van onze
speler en penningmeester Ruud Gaasbeek.
Dank voor alles Ruud.
Team 3 uitgeschakeld voor het NK
Het weekend van 20 en 21 april j.l. waren de gewestelijke teamwedstrijden voor de B1 klasse.
Team 3 (Ger Windt, Remco Kroder, Peter de Wit en René Verkaik) hadden zich hiervoor weten te plaatsen door de 2de plaats binnen de districtscompetitie te behalen.
Op zaterdag 20 april waren de halve finales. Twee poule's van 4 teams moesten de keuen kruisen voor een plaats in de finale op zondag 21 april.
De zaterdag verliep voortvarend. Alle teamwedstrijden werden gewonnen waardoor de eerste plaats in de poule verzekerd was (details: Stand poule 1). Een plaats bij de eerste twee was voldoende.
Zondag 21 april moest team 3 dus opnieuw aantreden. Er waren nog vier teams over. Ditmaal was alleen poule winst voldoende. Er was maar één ticket te vergeven voor de nationale finale in Almere.
In de eerste ronde struikelde het hele team waardoor een verlies van 7-0 moest worden geïncasseerd en de achtervolging moest worden ingezet. De andere twee wedstrijden werden nog wel gewonnen (ook van de uiteindelijke poule winnaar) maar dit bleek niet voldoende om alsnog de eerste plaats te kunnen bemachtigen (details: Stand finale poule).
Helaas dus geen NK dit seizoen voor team 3. Volgend seizoen een nieuwe poging!
Verder nog even alle dank aan vereniging Onder Ons en de leden, het Arbiters Corps Duinstreek en arbiters, bediening van Ons (Nel de Vries en Jari Hoeben) en de wedstrijdleiders (Hans Eekels en Ab Lenaers)! Prima organisatie. Alles verliep vlekkeloos. Echter bleek wel dat twee poule's op één locatie in deze klasse (B1) net iets te veel is. Voor 20 uur 's avonds ben je niet klaar als je om 10 uur in de ochtend begint. Voor sommige deelnemende teams kwam dit als een verrassing. Voor bijvoorbeeld de C3 klasse zou het prima kunnen. Wedstrijden in de C3 verlopen veel vlotter. (Minder kijken, meer spelen 🙂).
Als laatste nog onze dank aan onze leden en supporters van Club'70 die zijn komen kijken en assisteren bij de arbitrage! Martien de Gier (hele zaterdag staan arbitreren!), John van Eeken, Tom Kramer, Walter Beekman, Jan Larsen en Paul Mans.
HET ZIT ER BIJNA OP………..
De competities lopen af, het seizoen spoedt zich naar een eind. Club70/1 heeft nog een toetje in de vorm van de voorronde gewest waarbij ik ze veelsucces wens. Geen kampioen, toch gewest en je weet maar nooit hoe dat afloopt. Voor hetzelfde geld zitten we juni in Nieuwegein op het NK!!....
Lees hier het hele epistel van Martien de Gier.
Liefting Kadertoernooi Castricum geslaagd!
Op uitnodiging trad Martien de Gier namens Club’70 aan in het (Piet) Liefting Kadertoernooi te Castricum. Het werd een feest van herkenning voor de Gier, die na een afwezigheid van meerdere jaren weer eens in het 38/2 negenvaks kaderspel
participeerde. Met een deelnemersveld van 12 verdeeld over twee poules ging het erom 1e in de poule te worden om vervolgens via de kruisfinale te bepalen wie er winnaar zou worden.
Marcel van Dijk (57/2 Neo), Vincent Veldt en Jeffrey Lenaers schoten uit
de startblokken. De ene serie na de andere kwam uit de keu. Vooral Lenaers maakte indruk. Zijn plaatsing is ongekend en na een afwezigheid van meerdere seizoenen was het verbluffend te zien wat een talent deze jonge vent nog steeds heeft. Hij werd dan ook
1e in zijn poule.
In de finale ontmoette Lenaers teamgenoot (Targa Team Castricum) Vincent Veldt. Ook “Vince” speelde de laatste paar seizoenen op een lager pitje. Gezin, werk etc. vroeg aandacht en het biljarten hing er een beetje bij. Dit
seizoen draait hij echter weer op volle toeren en met series van 100 en meer (57/2) won hij ook ruim zijn poule.
De finale werd een kraker: na 4 beurten stond Lenaers (180 crb’s 38/2) op 117 en Veldt op …… 24! Veldt had pas 10% maar
wie nu dacht dat het klaar was, kwam bedrogen uit. Met uiterste precisie en inzet knokte hij zich in 4 beurtjes terug aan de leiding om uiteindelijk een verbijsterde Lenaers op de stoel achter te laten. Volkomen verdiend reikte Alex Völker in zijn rol
als eminent wedstrijdleider de Liefting Bokaal uit aan Vincent Veldt.
Mooi is dat Veldt zijn training/opleiding als biljarter kreeg van de helaas te vroeg overleden Piet Liefting. De kadergoeroe uit Castricum had een grote naam als trainer/opleider. Ook
broers Arie en Kees waren/zijn begenadigd biljarters maar broer Piet was een uitzonderlijk man met dito uitspraken. “Ik kan er wel duizend”, riep hij als hij na een bezoek aan een topwedstrijd ergens in den lande weer de biljartzaal betrad van
Jan Veldt (vader van inderdaad!) in Castricum. En iedereen MOEST natuurlijk even aanhoren wat hij weer allemaal gezien en geleerd had.
Ook de Gier kende Piet als geen ander. Ooit zag Liefting de Gier debuteren in de kadercompetitie waarna hij aan het
eind van de avond de Gier aansprak en zei: “Martien, je kunt fantastisch biljarten maar van kader 38/2 heb je niks nada begrepen!”. De ballen kwamen terug op tafel en Piet gaf die avond bij Café Fabel in Haarlem nog even een clinic. Later
speelden Liefting en de Gier enkele jaren in hetzelfde kaderteam, waarna de incidentele tips en tricks nog eens de revue passeerden.
Zowel winnaar Veldt als de Gier memoreerden dit aan het eind van een schitterend toernooi dat volgend seizoen natuurlijk
een vervolg krijgt. Als speler of arbiter is de Gier erbij. Veldt als winnaar ook, samen met nummer 2 Lenaers en Johan Rodermond (Almere). De rest is op uitnodiging en zo hoort het tenslotte ook met een invitatietoernooi.
Cijfers ontbreken, maar Martien
de Gier was achteraf tevreden. Al viel het niet mee! Zelfs een partij van 24(!) in 13 beurten was zijn deel, maar de afsluiter met 26 gemiddeld maakte alles goed.
En tot slot nog iets over het materiaal: alles in Castricum wordt beheerd door een stichting.
Het pand wordt voor biljarten maar ook voor andere hobby’s en (denk)sporten gebruikt. De biljartzaal is goed ingedeeld met zeven tafels, bar, keuken, toiletruimten etc. Alles is brandschoon en de biljarts zijn meer dan fantastisch. De Gier: “Ik
heb in al mijn seizoenen als biljarter nog nooit op zulk soepel, snel, zuiver en vooral ook schoon materiaal gespeeld. Het was me zelfs op momenten TE goed, zodat ik het spul niet controleerde. Groot en klein spel, doorschieten, trekken, pikeren en masseren,
het ging zo “makkelijk” dat je de illusie kreeg niet meer te hoeven afstoten. Wat een tafels, wat een geweldige ervaring!”.
Het bleef nog even onrustig in Castricum, maar rond zessen zondagmiddag zat het erop. Een prachtig evenement kwam teneinde en met een gemeend “tot volgend jaar!!” nam Arie Liefting (tachtiger en nog steeds deelnemer) afscheid van “zijn” jongens!
Theo van der Aa pakt clubtitel 2022
Op een enerverende dag en dito toernooi is Theo van der Aa erin geslaagd het clubkampioenschap te winnen. In de finale versloeg hij de verrassend sterk spelende Ger Windt (35 over 3-bnd) in slechts 23 beurten (55 crb's libre). Driebanden tegen libre, kader tegen libre, driebanden tegen kader, alles passeerde de revue en de leden deelnemers vonden het prachtig. De derde plaats was uiteindelijk voor Martien de Gier, die na bijna 10 jaar weer eens een toernooi speelde. Echter, makkelijk was dat niet tegen de sterk opererende Henk Molenkamp die halverwege duidelijk aan de leiding ging. Een serie van 42 gevolgd door 30 brak echter zijn verzet met een duidelijk opgeluchte de Gier dus als winnaar van de derde plaats. De top zes gaat op zoek naar drie biljarters om invulling te geven aan het Jan Willemse Toernooi dat gespeeld gaat worden in de eerste helft van maart 2023. Met een combinatie van spelsoorten? We gaan het zien!
KRODER DOET HET WEER........
Vooraf roepen dat het gewest binnen handbereik ligt, is niet voor iedere biljarter weggelegd. Tenslotte zijn er voorwedstrijden en een districtsfinale te verspelen voorafgaand aan dat gewest en daar moet je dan maar even doorheen. Nu, Remco
Kroder riep dat en legde zich daarbij toch een beetje druk op. Echter, onder druk is hij op zijn best. Zo ook in de districtsfinale driebanden klein 1e klasse. Op het thuismateriaal in het lokaal van de BV Onder Ons bleef Remco zelfs ongeslagen en met dus
14 punten en 0,750 moyenne was het gewest (voorronde NK) bereikt. Onze andere vertegenwoordiger deed het qua moyenne niet slecht, maar wist de vereiste hoeveelheid zeges niet te boeken. Met 6 punten en 0,717 was de vijfde plaats voor René Verkaik. (foto:
Remco in de finale tegen Marcel van Dijk/Vriendenkring (zittend))
2 Finalisten 1e klasse 3-bnd klein
René Verkaik en Remco Kroder hebben zich namens Club'70 weten te plaatsen voor de districtsfinale driebanden klein 1e klasse. Eigenlijk op jacht naar promotie bleek dat beide driebanders tegen zwaardere concurrentie opliepen dan verwacht. Met moyennes van 0.689 (Kroder) en 0.672 (Verkaik) was plaatsing toch geen probleem. Als 2e en 4e geplaatst gaan zij op 14, 15 en 16 oktober op jacht naar de titel en plaatsing in de gewestelijke finale, het voorportaal van het Nederlands kampioenschap. Lokatie: Onder Ons - Sportpark Adrichem te Beverwijk.
John van Eeken 3e in eindronde district 3e klasse 3-bnd
Met 10 punten en 0,337 gemiddeld kwam John net te kort in de finale 3-bnd klein 3e klasse, gespeeld bij Café Westerhout te Haarlem. 1 Punt of 0,038 moyenne méér zou hem in de gewestelijke eindronde gebracht hebben. Echter, in zijn eerste finale als driebander kan hij terugkijken op een geslaagd toernooi. De opgedane ervaringen zullen hem volgend seizoen ongetwijfeld sterken in zijn jacht op goud EN de eindronde gewest!
Afscheid van Erelid Charles Jansen
Mijn geschiedenis met Charles Jansen 20 december 2021
Mijn beste Charles,
Ik durf je -als in een brief- met jou aan te spreken.
Het was eind september 1970 toen ik mijn eerste stappen deed in de Biljartacademie
van Gé van der Kuijl in de Arnoldystraat Haarlem-Noord.
En daar trof ik de biljartende familie Willemse/Jansen voor het eerst. Jan, jouw oom ,ving mij op en stelde mij voor aan de andere leden. En op die avond werd ik meteen gekoppeld aan jou, om mijn kunsten te laten zien. Je was mij toen verre de baas.
Maar geen nood. Ik kreeg van alle kanten aanwijzingen om mijn spel te verbeteren.
En van jou in het bijzonder. Ik had mij voorgesteld dat zo'n biljartavond best wel lang kon duren. Maar rond een uur of negen ging jij met aan aantal aan de grote ronde tafel zitten en kwamen de kaarten op tafel. Klaverjassen. En waren er niet genoeg maatjes om mee te spelen dan werd er gedamd of geschaakt. En daar was jij een kei in. Echt de beste van ons allemaal.
Door deze verrassend afwisselende avond werd ik van de eerste dag opgenomen in jouw familieclub. Jij hebt het in 2010 bij ons 30 jarig jubileum zelf geschreven.
Club 70, was jouw “familieclubje”.
En daarna, opvolger van jouw oom Jan als voorzitter, werd ik ook een beetje deel van de familie.
En daardoor kreeg ik het voorrecht om je beter te leren kennen. Want jij zat toen al in het bestuur als wedstrijdleider. Jij leerde mij dat een bestuurder geen “hotemetoot” was die het voor het zeggen had, maar iemand die in dienst stond van de leden. Die namens de leden zorgde voor het wel en wee van de vereniging. Waar ik nog wel eens van binnen in vlam stond als ik meende dat iets anders moest, was jij degene die de zaak suste en kalmerende woorden sprak.
Het evenwicht in het bestuur en daardoor in de hele vereniging.
Daarmee werd het geen saai zooitje. Want je nam op feestavonden Nel mee, jouw prachtige vrouw, die zo'n beetje je bijna spreekwoordelijke tegenpool was. Jij was tevreden en blij als iedereen uit zijn bol ging. En Nel zorgde ervoor dat we ook inderdaad los kwamen.
En zo werd ons clubje ook helemaal het familieclubje, waar jij zo trots op was.
Door de verhuizing van het lokaal eerst naar Haarlem-Noord bij Tom Wisker en later naar het Koetshuis raakte het kaarten en dammen/schaken op de achtergrond. We werden een “gewone” biljartclub. Maar door jouw bestuursfunctie, met grote betrokkenheid als penningmeester, bleef de goede saamhorigheid binnen het bestuur bewaard.
Nu terugkijkend op die periode heb ik zoveel van jou geleerd. Ik koester voor mijzelf jouw bescheidenheid, jouw begrip en wijze raad en ik beschouw je als een van de grote cadeaus in mijn leven.
Het is niet voor niets dat toen Bert voorzitter was, hij ons beiden terugriep in het bestuur. Hij voelde dat er weer iets van de “familie” terug moest komen. Ook toen heb ik weer een geweldige tijd met je mee gemaakt. En dan je zoon Pieter, die natuurlijk het spelletje net als jij wel leuk vond, ook het penningmeesterschap van je overnam, maakte je zo trots. Jij nam op de achtergrond vaak het papieren werk van hem over. Maar deze dienst hield je het liefst voor je zelf. Je ging er niet prat op.
Eigenlijk hoor je lovende woorden tijdens het leven tegen elkaar te zeggen, daar een feestje van maken. Maar onze “beschaving” heeft ervoor gezorgd, dat we daar pas toe komen in een “in memoriam”.
Het is nu een aantal dagen nadat je ons verlaten hebt. Gelukkig heb je de inhoud, voorgelezen, nog mee gekregen.
Uit mijn hart zeg ik dat ik het een voorrecht vind jou niet alleen gekend, maar vooral met jou “meegeleefd” te hebben.
Een voorrecht ook om jouw vier prachtige zoons te hebben leren kennen. Maar vooral ook Pieter met wie ik vele jaren in het bestuur heb gezeten.
Ik voel me echt een stukje van jouw familie.
Een bekende uitspraak is: je bent pas dood, als men je naam niet meer spreekt.
Jouw naam zal nog heel, heel lang genoemd worden. Tot die tijd ben je voor ons niet echt dood.
Je blijft bij ons.
Jan Larsen
CHARLES….
Toen bij mij het bericht kwam dat Charles Jansen gekozen had het leven op gepaste wijze te verlaten, was ik verrast noch geschrokken.
De laatste periode dat ik Charles zelf meemaakte was uiteraard bij ’t Denksportcentrum, waar hij zo af en toe nog de middag biljartend doorbracht. Ook hebben we samen een enkele keer even aan een tafeltje gezeten waar we “onze” historie de revue lieten passeren. Tenslotte kende ik Charles ook alweer zo’n 40 jaar! (en hij mij).
Om even Charles als persoon te schetsen het volgende: begin tachtiger jaren speelde ik in een C1-team van de BV Suisse. Op een avond traden wij uit aan bij Café Kennemerland tegen Club’70.
Na afloop aan de bar werd het nog even gezellig en al gauw tikte de klok iets over twaalven aan.
Nu zat ik destijds in een lastige situatie. Ik was werkloos geraakt, moest goed op de centjes letten en had mijn auto weggedaan. Tot mijn verbazing waren mijn teamgenoten vertrokken en ik had een probleem. Van Haarlem Noord naar Schalkwijk geen bus meer, lopen was ietwat ver en een taxi te duur! Tom Wisker, de kastelein, zei: “Wacht even Mart, na sluitingstijd breng ik je weg.”
Dat nu hoorde Charles, die mij meteen aansprak, vroeg waar ik naartoe moest en zei dat ik met hem mee kon. Ik opgelucht en wij weg.
Naar huis rijdend vroeg Charles mij hoe ik dat ging doen met de finale Hoofdklasse, ook bij Club70. Nou ja, de bus of de fiets maar dan! “Dat gaat niet gebeuren; ik pik je op!” En zo geschiedde. De hele finale werd ik gehaald en gebracht door Charles, die dat eigenlijk heel gewoon vond.
Maar helemaal gewoon was het niet natuurlijk. Het was zijn onbaatzuchtige instelling die mij hielp die finale te spelen EN ervoor zorgde dat ik überhaupt mee kon doen (stond op het punt om af te zeggen).
In latere jaren leerde ik Charles en zijn vrouw uiteraard beter kennen, zeker in de perioden van mijn lidmaatschap. Geschokt was ik zeker toen zijn vrouw plotseling overleed; hetzelfde had ik meegemaakt met mijn vader. Ik kon mij zo goed voorstellen hoe Charles daaronder gebukt ging! Verrast was ik toen hij – net als mijn vader toen- direct weer probeerde de draad op te pakken. Charles liep bij Club70 en Denksport weer binnen, pakte de keu op en probeerde de gang er weer in te houden. Echter, zijn gezondheid kreeg een tik te verwerken en ondanks het ook nu vlotte herstel vertrouwde hij mij toe het niet makkelijk te hebben.
En die ontboezeming was eigenlijk niets voor Charles, zeker niet tegenover in feite een ‘biljartvriend’. Toen al had ik door dat hij -net als mijn vader- het leven welbeschouwd volledig volbracht vond. Vandaar ook mij aanhef: ‘verrast noch geschrokken”. Mocht ik hetzelfde meemaken straks, hoop ik dat ik de kracht en de moed vind dezelfde weg te kiezen die Charles (en mijn vader destijds) heeft gekozen.
De familie wens ik alle sterkte in het verwerken van dit grote verlies. Toch hoop ik dat ook zij kracht kunnen putten uit het feit dat het Charles bewuste keuze was EN dat er altijd de herinnering is en blijft aan een ongelooflijk fijn mens.
Ik zal hem zeker missen; iedereen die hem kende zal hem zeker missen!
Martien de Gier