Het Jan Willemse Toernooi, genoemd naar de oprichter van de club, is een jaarlijks terugkerend evenement. Het toernooi wordt gespeeld met een wisselend aantal deelnemers, waaronder de clubkampioen van Club '70 plus de nrs 2 t/m 6 van het clubkampioenschap. De deelnemers worden uitgenodigd door de clubkampioen en spelen in principe allen in dezelfde klasse/spelsoort. Het speelschema varieert, al worden de reglementen van de KNBB gehandhaafd.

De officiële prijsuitreiking geschiedt ieder jaar door een familielid van Jan Willemse. Over het algemeen is dit Christel Willemse (dochter van), maar bij deelname van Christel zelf nemen de nichtjes van Christel, dochters van haar te vroeg overleden broer, deze taak af en toe waar.
 
Het Jan Willemse toernooi is binnen het district Duinstreek een bekend evenement en het langstlopende clubtoernooi binnen Kennemerland. Wij als Club'70 hopen deze traditie nog lang voort te kunnen zetten!

In de spannende finale heeft Ferry na eerst achter gestaan te hebben het toch voor elkaar gekregen om met één carambole verschil te winnen van zijn vader Chris.
In de troostfinale voor de derde plaats was het verschil iets groter. Met nog 11 caramboles te gaan voor Johan Borger wist Jim Nikolaïdis te partij op tijd naar zich toe te trekken.

Foto's staan op onbze Website: Home/Fotosite/Album 49, of klik rechtstreeks hier.

Elders op de site treft u een toernooiverslagje aan van het geslaagde Jan Willemse Toernooi. Mocht u e.e.a. gemist hebben, dan is dat erg jammer; het was een Club-gebeuren optima forma!              Zomaar wat opmerkingen:

Natuurlijk was Christel uit Brabant over met Cor om o.a. de prijsuitreiking te doen. Beiden namen ook de keu ter hand. Ik wist niet dat Cor ook biljartte overigens. Dan was daar René Verkaik, wedstrijdleider a.i. en met verve. Je mag je als club echt rijk rekenen met zulke leden. Niets is hem te veel en hij nam ook de taak van voorzitter Remco Kroder (forse beenblessure) en passant nog even waar. Dan het deelnemersveld. De meesten kennen mij wel en andersom. Maar bijvoorbeeld vader Chris Elderbroek en Joop en Johan Borger kende ik niet. Wat een fantastische mensen op en naast het biljart. Heerlijk om ze in je toernooi te hebben! De rest van het deelnemersveld droeg ook zeker bij aan het haast feestelijke karakter van het toernooi.  Het materiaal, de lunch en de bediening waren in de vertrouwde handen van Jessica en Bas. Ik had alleen ruzie (nou, alleen?) met biljart zes, maar Bas beloofde mij deze tafel te (laten) stellen. De sfeer onderling was prima; ik heb geen wanklank gehoord. Ook dat René Verkaik hier en daar wat noodgrepen moest toepassen door helaas flinke blessures bij zowel Remco Kroder als Ron van Onselen, werd moeiteloos geaccepteerd. Jan Udo, Peter de Wit en Leen van de Oever deden één dag mee omdat het Groene Laken wat plotseling de voorronde teams NK moest spelen in Beverwijk. Kijk, en dat nu werd weer opgevangen door o.a. Arda Filippo, Theo van der Aa en John van Eeken, dus niemand kwam tekort.

Nog iets wat mij opviel: het enorme respect en vertrouwen tussen beide vaders en zonen Joop en Johan Borger en Chris en Ferry Elderbroek. Gevieren deden zij mij wat weemoedig denken aan mijn biljartende vader destijds. In een tijd waar wij dagelijks geconfronteerd worden met gebrek aan respect, het ene familiedrama na  het andere –als ik dit schrijf is net bekend geworden dat een zoon zijn ouders elders in ons land van het leven heeft beroofd- kortom een verloedering van normen en waarden, vond ik het prachtig om te zien en te horen hoe deze vaders en zonen met elkaar omgingen. Geweldig!!!!

Tsja, zo’n weekend vliegt om. Ferry Elderbroek won in een zinderende finale, Christel deed een geweldige prijsuitreiking, René sloot prima af en ik ben weer een prachtige ervaring rijker en een illusie armer. Genieten, plezier hebben, lachen, beetje dollen af en toe, lekker borreltje drinken en je hobby bedrijven; wat wil een mens nog meer? Nou, persoonlijk had ik graag wat beter voor de dag willen komen. Winnen zat er sowieso niet in, want bandstoten en libre zijn elkaars tegenpolen. “Dat botert niet”, zou mijn oma gezegd hebben. Erg lastig om een librist bij te houden, ook al omdat je vaak midden op tafel begint, MOET verzamelen maar dan afhankelijk bent van de afloop. Joop Borger noemde mij gekscherend Sinterklaas toen hij beurt na beurt een niet te missen aanvangstoot kreeg. Tel erbij op dat ik tien, elf keer ketste (ik kets zelden!), veelal ruzie had met de balpositie OOK na een goede carambole en daarnaast geen geduld had. Resultaat? Laatste met 1,68 gemiddeld en daar ben ik echt niet trots op. Bandstoten is passé; alleen 38 of eventueel 57/2 is nog mijn “ding”. O ja, en John van Eeken wat klein spel leren (gaan we doen John!!).

Iedereen van Club70 en daarbuiten verschrikkelijk bedankt voor een heel fijn weekend. Op naar 2020, het 50-jarig bestaan, misschien een NK in eigen huis en het 44^ste (of is het nu 45^ste?) Jan Willemse Toernooi. Bent u erbij? Bij leven en welzijn hoop ik van wel. O, en ik blijf kritisch op mijzelf. Maar dat moet u er maar bij nemen. Iedere gek heeft zijn gebrek tenslotte.

Martien de Gier

Aad van der Poel heeft het Jan Willemse Toernooi 2018 gewonnen. In een spannende finale verloeg hij Wil Rosenhart.

Cijfers: Aad 39 beurten, 65 caramboles, hoogste serie 11; Wil 56 caramboles (tcar 60), hoogste serie 8.

De strijd om de derde plaats werd gewonnen door Albert van Setten. Hij versloeg Jan Broos.

Cijfers: Albert 20 beurten, 45 caramboles, hoogste serie 20; Jan 67 caramboles (tcar 90), hoogste serie 11. 

Ferry Elderbroek, winnaar 2017, had van te voren aangegeven verhinderd te zijn voor de finales en kon derhalve niet aan de eindstrijd deelnemen.

Bij de voorbereiding van het veertigste Jan Willemse Toernooi zijn er enige documenten boven water gekomen in het archief van Jan Larsen. Waar opruimen al niet goed voor is. Er is een mooi boekje voor de deelnemers en bezoekers van geproduceerd. 

Voor later en/of afwezigen van dit roemrijke biljartgebeuren worden de pagina's hieronder gepubliceerd. Jan Larsen bedankt.